Zigzagging through....

Hola a todos!

Na das weer een tijdje geleden he. Eerst was ik in Nicaragua en nu ben ik al weer in Mexico, niet voor lang hoor, een weekje denk ik deze keer. Van Leon, waar ik een mooie tour met chagerijnige israelischers (haha correcte spelling is ook zes maand met vakantie ;)) heb gemaakt, ben ik in 1 helse dag doorgereisd naar El Salvador om Carmen, een spaanse die ik in Costa Rica samen met haar vriend had ontmoet, te bezoeken. Vijf bussen, tigmaal afgezet bij de verschillende borders, todat een paar Salvadorianen medelijden met me kregen en me onder hun hoede namen.

Carmen werkt voor Ascur, een vrouwenrechtenorganisatie in dit gedeelte van Centraal-Amerika. Nadat ik nogal laat in San Sal aankwam en Carmen niet kon bereiken, heb ik mezelf maar ingechecked in een hostel en mezelf getrakteerd op pizzahut, ik ben nog steeds dol op pizza hoewel ik het stiekem al best vaak heb gegeten ;). De volgende ochtend door Carmen opgehaald (er was een nummertje verkeerd int nummer, jah dan lukt bellen natuurlijk niet). Haar huis is echt supermooi in een dorpje buiten de chaos, vervuiling en criminaliteit van San Sal (ook tijdens de dag deurtjes op slot). Ze woont ook samen met een kok, dus ik heb alleen maar lekker gegeten. Aangezien ze morgen in Guate moet werken, besluit ik om de ruines in Copan in Honduras te bezoeken. En aangezien de chickenbusritten-hel van eergister nog vers in mijn geheugen zit, ja, lekkere dure enigzins express bus maar, alleen het laatste stukje moet ik even chickenbussen, das geen probleem. In de groene appel (en la manzana verde, ja ook jullie mogen spaans leren ;)) verblijf ik vanacht en de ochtend erop ga ik met Eva en Veronica naar de Ruines. We schrikken een beetje van alle prijzen (we betalen 4 x zoveel als Veronica bv, omdat zij uit Panama komt). De gidsen laten we ook bijna aan onze neus voorbij gaan (25 dolli´s ($)is toch echt een beetje veel), maar we hebben mazzel, een gids moet examen doen en we hebben gratis een uur lang een gids tot onze beschikking die ons veel vertelt van de estelas, en de maya-taal die daarop beschreven staat.

In het weekend, als ik terug ben in El Salvador gaan we naar het strand, lekker uit en surfen, heerlijk een weekendje weg, je zou bijna niet denken dat ik al die tijd al aant reizen ben. Het surfen was geweldig ook al heb ik op onverklaarbare plekken hele blauwzwarte plekken aangezien er iemand per ongeluk over me heen surfte, door alle adrenaline ga je meteen het water in en merk je de schade en de spierpijn pas de volgende dag op. Van El Salvador door naar Guatemala, waar ik ´s avonds in Antigua Lauren weer tegenkom, een amerikaanse waar ik ook al in Leon en La Tortuga Feliz mee heb samengereisd. De volgende dag laat Lauren me de hele stad zien en ga ik vroeg slapen, want olgaatje is een beetje ziekig. ARGGGGH na vier maanden zou je denken dat ik immuum ben voor, zullen we het maar buikproblemen noemen. De dagen erop neem ik al weer afscheid van Lauren en beklim ik vulkaan Pacaya, waar lava nog stroomt en waar we zo dicht bij de lava staan dat ik mijn beenhaartjes weg voel schroeien. De marsh-mellows zijn erg geslaagd. Als we teruglopen int donker weten we niet echt of we door zand of paardenstront lopen, de paarden volgen ons de hele tijd, mocht een van onze groep niet meer willen lopen. De stokken die we gekocht hebben, moeten we ook weer teruggeven aan de kindjes die ze weer voor de volgende groep gebruiken. Ook ga ik naar de markt in Chichi. Hoewel ik de helft van mijn kleding heb afgegeven aan Denise die vrijwilligerswerk in Antigua doet, blijkt dat de ruimte in mijn backpack net genoeg is voor alle souvi´s die ik nu weer heb gekocht, en aangezien de post wat duurder is dan verwacht...euh ja nog 7 weken met al je troep sjouwen dus.

Hoewel ik niet topfit ben ga ik naar San Pedro de la laguna, een hippie-dorpje aant het meer van Atitlan, dat ook wel klein Amsterdam wordt genoemd (dan kunnen jullie voor jezelf uitmaken waarom ;)). Olga blijft ziekig en ik lig voornamelijk in mijn hangmat wat te lezen. De laatste dag geeft mijn hostelbaas me een thee te drinken van een plant uit de tuin, spinazie-achtig, en moet ik de blaadjes ook opeten, jak, maar wel is Olga op slag weer beter (nu alleen beter moeten luisteren naar de naam van de plant). Ik ga weer terug naar Antigua en vervolgens door Copan naar La Ceiba in Honduras. Ik wilde namelijk nog duiken en mijn zigzagtoer door de rest van Midden-Amerika is begonnen. Door een kapot shuttle busje mis ik een aansluiting in Copan Ruinas en vervolgens ben ik net te laat voor de bus in San Pedro Sula, brrr, om 4 uur vanochtend vertrokken en om half tien ´s avonds eindelijk in een te duur hotel in La Ceiba.

De volgende ochtend kom ik aan op Utila, waar het bloedheet is en de muskieten en sandflies talrijk zijn, zo blijkt de eerste twee dagen, en besluit ik om te gaan duiken bij Cross Creek. De komende vijf dagen herondek ik de onderwaterwereld en zie wederom mooie vissen, koraal en gewoon lol onder water. Ik ben nu een advanced open water diver, ben 30 m diep onder water geweest, kan mijn buoyancy (zodat je niet overal onder water tegen aanbotst) beter controleren, en na de nachtduik waar we een octopus zagen en int donker door bewegingen te maken de plakton lieten oplichten (nieuw jaar onder water) en ik helaas tijdens de descend door een jellyfish werd omarmd, of mijn kuit dan, auw zeg, azijn en weer beter... na een paar dagen dan, ben ik klaar om verder te reizen. Hoewel klaar. Aan het eind van mijn reis, eind ja want ik heb nog maar iets meer dan een maand te gaan, ben ik enigzins moe om continue met mijn backpack, die echt te zwaar is, te reizen. Ik wil voornamelijk gewoon ergens een paar dagen blijven, maar ja ik wil ook nog zoveel zien. Via Livingston en Rio Dulce, in guatemala, kom ik weer in Guate-city aan, heerlijk een avondje hotelzitten, want Guate is niet al te veilig. Ik zit nu op de grens van Mexico om vanacht door te reizen naar Puerto escondido om over een weekje, na lekker te zonnen ed, weer terug te gaan door Chiapas en naar noord Guatemala, hoezo zigzaggen.

Una besita
Olguita

Ps. de fotootjes moeten nog even wachten todat ik weer bij beter internet in de buurt ben, en mijn memory kaartjes niet de hele tijd blijven blokeren. Chau